vrijdag 6 december 2013

In de lente 2014 stappen we verder.

Het was een fijne ervaring, deel 3.
Je leeft volgens het ritme van de natuur.
Je stapt als het licht is, je slaapt als het donker wordt.
Je aanvaardt de kortere dagen in de herfst.
Je aanvaardt de regen, de wind.
Je bent blij met de zon die je af en toe komt opwarmen.
Het is een prachtige regio, het noorden van Spanje, Asturië, Galicië.

Nog 160 km te gaan naar Compostela.
In de lente 2014 stappen we verder.
Terug genieten van de mooie streek, de langere dagen in de lente, de fysieke inspanning, de rust.
En de lekkere koffie.



27 november 2013 - 6 december 2013: Les Tannes, Vogezen

Tegen de middag zijn we in de Vogezen.
Er ligt sneeuw in La Bresse.
De zon schijnt.
Het is er prachtig.
We kopen wat warmere kleren in de sportwinkel in de vallei.
We wassen en drogen onze compostela spullen in de lokale wasserij.
Tegen 20 hr gaan we naar de gite.
Het is er nog steeds even prachtig als altijd.
Nu genieten van een week rust , beetje wandelen, poten laten herstellen, wat lezen (ik heb Freya's compostela boek mee en een Frans exemplaar van Alix de Saint André), lekker eten.



wat spelen langs de autostrade, met Hercule's verloren en gevonden bal

zon en sneeuw in Les Tannes



les Tannes
















dinsdag 26 november 2013: Vilaseca -Valence

We staan op rond 8hr.
Iedereen is al vertrokken naar werk of school.
Montse heeft alles klaar gezet voor een lekker ontbijt.
We zijn nog steeds in de fase dat we erg genieten van zittend en beschut te kunnen eten.
De honden gaan nog maar eens op zoek naar Poeske en Koffie.
We stoppen nog even aan de supermarkt om wat koffie en spaanse worst te kopen.
En dan trekken we richting noorden.
We profiteren er van om in Banyuls te stoppen.
Vorig jaar hebben we er een heerlijke aperitiefwijn gevonden in de cooperatieve L"Etoile.
Rond de middag zijn we er.
Er staat een hevige koude wind, de Tramontagne.
We gaan iets eten, laten de honden even los op het strand en gaan dan naar l'Etoile.
Gelukkig is de cooperatieve open en vinden we onze doux paillé.
We trekken verder, richting noordoosten.
Rond 19hr30 stoppen we in Valence.
Hotel Mercure is volzet, maar we vinden een ander hotel waar de honden mee binnen mogen.

op zoek naar Poeske en Koffie




zicht op de prachtige zee, op weg naar Banyuls


wat spelen op het strand van Banyuls




maandag 25 november 2013: Ribadeo - Vilaseca

Heerlijk geslapen.
Het doet wel vreemd om terug in een bed te slapen.
We genieten van een uitgebreid ontbijt in het hotel.
De honden hebben ook een goede nacht gehad, in de auto, in de garage.
Om 10hr gaan we naar het kantoor van Multirent.
Tegen 10hr30 komt de verantwoordelijke toe en kunnen we alles afhandelen.

We bellen naar Line en Christian, van Les Tannes, in de Vogezen, om te vragen of er een gite vrij is.
Geen probleem. Vanaf woensdagavond kunnen we terecht bij hen.

We beslissen om even goeiedag te zeggen bij Adiran en Montse, in Vilaseca, in Catalonië.
Ook voor hen is het ok.

Dus trekken we vanuit Ribadeo, via Santander - Bilbao - Vitoria - Logroño - Zaragoza  - Lérida, naar Vilaseca, waar mijn broer woont.
De doorsteek van west naar oost brengt ons door een droge, vlakke regio.
Als we dit zien, zijn we eigenlijk wel blij dat we de kustroute aan het stappen zijn.
De kustroute is prachtig, met de zee, de bergen, een prachtige groene streek (dankzij de vele regen, waarschijnlijk ;-) ), op en neer.

Ondertussen geraakt het sms verkeer met Aita hersteld.
Mijn vader is mijn trouwste sms-supporter tijdens onze trip.
Ik had al een paar dagen niets meer van hem gehoord en was wat bezorgd, want ik had vernomen dat hij ziek was.
Tijdens onze doorsteek komen zijn berichtjes terug toe.
Waarschijnlijk waren er wat blijven hangen in de cloud tussen België en Spanje.
Hij wenst ons een goed reis naar Vilaseca en zegt om moeke's verjaardag er te vieren.
Ze zou vandaag 81 jaar geworden zijn.

Rond 20hr15 komen we aan in Vilaseca.
We kunnen de auto binnen rijden.
De honden gaan op zoek naar Poeske en Koffie, de huiskatten van Adi en Montse.
Montse en Lander zijn op de hockey en komen thuis rond 21hr.
Adiran Jr is thuis. Heeft net examens gehad.
Adiran heeft balletjes in provencaalse saus klaargemaakt met purree. Als dat geen eerbetoon aan moeke is.
We hebben een prachtige, gezellige avond samen.
Tegen middernacht gaan we allemaal slapen.
Wij beneden in hun grote onivalente zaal, in de nieuwe slaapzetels die Montse heeft gekocht.
Morgen trekken we verder naar de Vogezen.


de tuin van het hotel in Ribadeo

de haven

eten onderweg

Koffie, één van de 2 poezen van Montse en Adiran



Montse en Adiran



zondag 24 november 2013: Santander - Ribadeo

We staan op rond 8hr.
We laden de spullen over van de huurauto in onze eigen wagen.
We gaan ontbijten in de luchthaven.
Welkom terug in de "bewoonde wereld".
De prijzen op de luchthaven zijn het dubbele van wat we onderweg betaalden voor koffie en ontbijt.
De KIA moet maandagochtend terug zijn in Ribadeo.
Dus vertrekken we met beide wagens richting Ribadeo.
Het is toch wel straf, als je het hele parcours bekijkt, dat we nu met de wagen afleggen, maar dat we de voorbije weken te voet hebben gedaan.
We stoppen, rond de middag, in Villaviciosa om in het fijne restaurant RICE te eten.
Zoals de vorige keer worden we weer heerlijk bediend.
Rond 16h zijn we in Ribadeo.
Pierrick stelt voor om de parador te zoeken om te overnachten.
Na wat zoeken en verkeerd rijden, vinden we de parador, met zicht op de haven.
De honden mogen niet binnen, maar de sympathieke dame aan het onthaal biedt ons een garage aan zodat ze toch wat beschermd zijn tegen de kou.
Het zoeken en het rijden beu, gaan we graag op het aanbod in.
De hotelkamer is prachtig.
Er is een klein afgesloten balkonnetje, met zicht op de haven.
We genieten van de douche.
Het hotel zelf is niet echt groot, maar heel charmant.
We gaan op en neer naar de garage om de honden wat te laten spelen, eten.
Rond 22hr gaan we slapen.

wat spelen langs de autostrade


onze hotelkamer in Ribadeo




zaterdag 23 november 2013: San Xusto - Mondoñedo: 12 km

Het was een koude nacht.
Tijdens de nacht kroop Juno bij me in de slaapzak, op zoek naar wat warmte.
Hercule vond zijn draai niet.
We staan op om 7hr15.
Terwijl Pierrick de honden eten geeft en water warmt, rol ik de matjes en slaapzakken op.
We profiteren van de herberg om ons wat te wassen.
De warme thee doet deugd.
We eten onze laatste peperkoek op.
Terwijl we ons klaar maken, passeren alle mannen en honden van het dorp in hun 4 x 4's. Het jachtseizoen is geopend. De honden blaffen vol opwinding in de aanhangwagens.
De tent is bevroren.
Lastig om op te plooien.
Stukje op plooien, dan blazen in de handen, fladderen met de handen om er weer leven in te krijgen.
Rond 9 hr zijn we op stap.
We trekken door het dorp.
Aan het dorpscafé staan er wat mannen te babbelen. Hun honden lopen in de buurt.
Eén van de honden, Rocco, is duidelijk geïnteresseerd in Juno. Hercule gaat niet akkoord. Rocco's baasje is niet akkoord. Maar Rocco trekt het zich niet aan en blijft snuffelen rond Juno.
We gaan terug op stap via de officiële route.
Het gaat door het bos. Een mooi stuk. Stijgend.
Hercule heeft last van zijn linker voorpoot. Hij wil er niet goed op steunen.
In Lourenza houden we een snelle stop voor koffie en geroosterd brood.
We vertrekken snel want er staat een koude wind.
We proberen een windel rond Hercule zijn poot te doen, maar dat brengt weinig op. Met het verband aan zijn poot, wil hij er nog minder op stappen. "Kijk eens naar mij", kijkt hij ons aan met zijn treurige blik, "ik ben gekwetst". Na 5 minuten halen we de windel er af en laten hem zijn weg zelf wat zoeken.
Ook Juno blijkt een wonde te hebben aan haar rechter voorpoot.
We volgen verder het compostela tracé.
Onderweg komen we een dame, met zeis, tegen die duidelijk nood heeft aan een babbel. Alle pelgrims die het voorbije jaar gepasseerd zijn,worden beschreven, haar eigen ervaringen, etc.
De zon schijnt.
Rond 12hr30 komen we aan in Mondoñedo.
We zijn op 160 km van Compostela.
Met onze 2 mankende honden en met onze ervaring van vorig jaar, beslissen we om hier te stoppen.
We zouden een paar dagen kunnen rusten en zien of hun poten snel herstellen.
Maar er is geen enkele camping open, waar we wat kunnen bekomen.
We houden van de kapelletjes, maar om een dag of drie onze tent er naast te zetten, Hij zou het misschien ok vinden, maar of de burgemeester het ook ok zou vinden, is niet zo zeker.
En drie - vier dagen op hotel gaan met onze honden, is ook niet evident, vinden we.
Dus houden we een pauze.
Waarschijnlijk vindt Jacob dat 2013 toch niet het ideale jaar is voor ons om in Compostela aan te komen.
De beslissing is genomen.
Nu moeten we ons organiseren om onze auto op te pikken in Santander.
Monique en Miren helpen me om een autoverhuur bedrijf te zoeken in de buurt.
Ik heb een adres en telefoonnummer van een maatschappij in Mondoñedo maar dat blijkt eerder een taxibedrijf te zijn.
Ik ga raad vragen in het centrum "del camino norte".
De man is zeer behulpzaam, maar zeer traag en inefficiënt.
Pierrick en de honden verkleumen buiten door het wachten.
Nadat  hij me het uurrooster van de bussen richting Ribadeo (en dan Santander) heeft gegeven en het adres van de herberg, kan ik ontsnappen.
We zoeken een bar / restaurant met terras in de zon.
We genieten van een cola en een bocadillo met tortilla, en de onmisbare koffie.
De honden genieten mee.
Ik bel naar het autoverhuur bedrijf in Ribadeo.
De man aan de telefoon legt me uit dat hij me een auto kan verhuren om 19hr - 19hr30.
Volgens het uurrooster van de bussen zou er om 15hr30 een bus zijn naar Ribadeo.
Pierrick gaat op zoek naar en vindt een plekje in de buurt om de tent te zetten, zodat iedereen wat kan rusten in afwachting dat ik terug kom met de auto.
Tegen 15hr gaan we naar het busstation.
Er is niemand.
We checken de uurroosters ter plaatse.
Volgens de uurrroosters is er geen bus meer naar Ribadeo die dag.
We wachten tot 15hr30.
Ik zie een visitekaartje hangen van taxi Mauro in het busstation en bel de man op om te vragen of hij me naar Ribadeo kan brengen.
"Geen probleem. Binnen 5 minuutjes ben ik daar", antwoordt hij.
Een vriendelijke man.
Hij heeft zelf 5 jachthonden.
Hij heeft een stuk van de camino gedaan te paard met een paar vrienden.
Na 20 minuutjes, rond 16hr45, ben ik in Ribadeo.
Ik besluit om naar de kapel te gaan om Hercule's bal te zoeken.
Ik kom toe aan de kapel en zie Hercule's bal hangen aan het tralievenstertje van de portaaldeur.
Het is alsof iemand wist dat we hier zouden terugkomen.
Ik kan pas om 19hr bij het autoverhuurbedrijf, Multirent, terecht.
Ik ga wat chocola en koekjes kopen in de supermarkt.
Ik slenter door de winkelstraat.
Ik ga een koffie drinken in Bar Nevada bij Beatriz Fernandez Vazquez, de jonge dame die ons 2 dagen voordien goed had verzorgd met een royale bocadillo en lekker koffie.
Tegen 19hr ga ik naar het kantoor van Multirent.
Ik krijg de sleutels van een KIA RIO mee.
Tegen 19hr45 ben ik in Mondoñedo en vindt iedereen in de tent in het hoge gras, naast de hangars van de stad waar grote machines in en uit rijden.
We installeren de honden op de slaapzakken op de achterbank.
Pierrick vijst de karren uiteen.
Om 21hr vertrekken we richting Santander.
Het regent stevig.
Om 23hr stoppen we even, want rijden in het donker en in de regen, vind ik toch wel lastig.
Om 1hr vertrekken we terug.
In zo'n klein autootje slapen is toch niet evident.
We rijden verder.
Rond 3hr komen we aan op de luchthaven van Santander.
We vinden onze auto terug zonder probleem.
We steken de honden in hun bench in de scudo. Pierrick kruipt op de achterbank, ik op de passagierszetel. In een slaapzak. Het is koud.
We slapen tot 8hr 's morgens.
Pierrick herbeleeft zijn jaren '60. Slapen in een auto.

de heerlijk ruikende eucalyptusbossen



el centro del camino del norte in Mondoñedo

taxi Mauro




opwarmen in de zon op het terras in Mondoñedo

Hercule's bal teruggevonden aan het raampje in het protaal