hercule en juno op stap: woensdag 20 november 2013: Otur

Goed geslapen naast San Bartolomé de Otur.
Het begint te regenen om 6hr30.
We staan op en maken alles klaar onder het portaal van de kerk.
We starten om 8hr30.
Juno mankt.
We moeten verder over de pechstrook van de N634.
Er is veel verkeer op de baan.
De autostrade die parallel loopt, is op dit stuk nog niet klaar, waardoor al het verkeer over de N634 moet.
Op een gegeven moment worden we tegengehouden door de Guardia Civil.
Ze vragen ons om over te steken naar de rechterkant van de baan.
We begrijpen het niet goed. Pierrick toont zijn geel fluovestje waar hij constant mee zwaait.
Ze hadden ons opgemerkt.
Ze leggen ons uit dat de baan over de volgende kilometer te gevaarlijk wordt, omdat er geen pechstrook meer is.
Daarom gaan ze ons escorteren.
Zie ons daar gaan: aan 5 à 6 km/u, 2 honden, 2 mensen, 2 karren, gevolgd door een alfa romeo van de Guardi Civil Tràfico,die al het achterkomende verkeer ophoudt. Om voor niet te veel last te zorgen, proberen we een beetje te lopen. Pierrick verliest een zakje daardoor en hoeps, de alfa romeo stopt om het zakje op te pikken. Uiteindelijk komen we aan een afslag waar we een binnenweg kunnen nemen om zo in het volgende dorp te geraken.
Wat een leuke ervaring: politiemannen die gewoon hun werk doen, die het oké vinden wat wij doen, en die willen helpen. Fijn.
We geraken op het officiele compostelapad en geraken zo in Villapedre. De eerste bar die we zien, palmen we in voor de nodige koffie en bocadillo. De eigenaar komt speciaal de stoelen en tafel afkuisen voor ons. De dochter komt een foto nemen van ons gezelschap om op de Facebook pagina te zetten.
We besluiten om verder de officiële route te volgen.
De honden kunnen vaak los lopen op dat parcours en Juno mankt wat minder dan.
Onze karren zijn ook lichter nu er al wat hondenbrokken opgegeten zijn.
Het is een mooie route maar toch niet altijd evident.
Op een gegeven moment moeten we een beekje oversteken, via keien. De eerste kar krijgen we goed over. Bij de tweede kar verliezen we ons evenwicht en valt Pierrick in het water.
Voor Navia houden we nog een gastronomische stop. Vreemde bar-restaurant: tapas duidelijk niet vers, tot daar aan toe. Maar als ik de rekening vraag, moet ik de barman helpen uitrekenen hoeveel de 3 cola's en 6 tapas en 2 koffie's mogen kosten. Uiteindelijk komt er een andere dame bij, die er zelf ook maar een prijsje van maakt.
Een beetje later komen we aan in Navia, waar we weer een rivier over moeten.
We zijn blij er een fontein te vinden om ons water aan te vullen.
In Spanje staan er overal fonteinen, maar de laatste dagen hadden we er geen meer gezien.
We trekken even terug verder langs de N634.
De honden hebben er geen zin in.
Uiteindelijk stoppen we in La Caridad.
Er is een mooie herberg.
Met de herinnering van de slechte nachtrust in de vorige herberg in ons achterhoofd, bellen we naar de verantwoordelijke en vragen we of we onze tent naast de herberg mogen zetten, maar toch gebruik kunnen maken van de faciliteiten. Geen enkel probleem.
Het is een mooie, propere herberg, met mooi sanitair, een koffiemachine.
We zetten de tent op, laten de honden rusten in de tent, en genieten van een zalige douche.
Ons record van "x" aantal dagen zonder douche was al lang gebroken.
Daarna gaan we, rond 18hr, nog iets eten in Porchers Pub: veel te vroeg voor de Spanjaarden, maar de uitbater is ook de verantwoordelijke van de herberg, en doet speicaal voor ons open. We krijgen een spaghetti bolognese met een Grimbergen. We genieten van deze warme avondmaaltijd.
Om 19hr zijn we terug aan de tent. De honden moeten nog eten.
Om 19hr45 iedereen in bed. Proper!